Bir Varsayımın Yalan Yanlış Anıları

Ben, sadece bir düşünceden ibaretim. Sahipsiz bir düşüm. Fazlası değil.

Böyle dedi, tam olarak bu kelimeleri kullanarak ve olanca sakinliğiyle böyle dedi. Düşünebiliyor musunuz, hayatınızda bir kez dahi olsa görmediğiniz biri, sırf yanınızda oturuyor diye size böyle şeyler söyleyebiliyor. Ne cüretle, dedim hiddetle ayağa kalkarak, benimle böyle konuşuyorsunuz? Çok fazla gürültü vardı, duymadı beni. Ben duymuştum oysa onu. Otururken yerime, ne işim var sanki benim burada, diye düşündüm. Sahiden de merak etmiştim: Ne işim vardı benim orada? Hiç olmaması gerekirken şehrin dört bir yanını sarmış ucuz ve basit ve asla uğramayacağım bir barın içinde ne işim vardı?

Bir viski yudumluyordu, ya da ona benzer bir şey... Hayır, pek fazla incelemedim. Göz ucuyla baktım. Yemin ederim öyle. Sadece bir anlığına baktım ve çektim gözlerimi. Hadsiz! Nefret dolu bir bakıştı benimkisi. Benimle konuşan her insana karşı duyduğum belli belirsiz bir uzaklaşma hissiydi işte, gene gelip çöreklenmişti içime. Bundan kurtulmanın bir yolu yoktu ve olmayacaktı. Geçmişi ve geleceği görmüş biriyim ben. İnanın bana. Çünkü ihtiyacım var buna.

Osamu Dazai: Batan Güneş

Yapılacak bir şey yok. Gidiyorum. Yaşamaya neden devam edeyim? Bir neden göremiyorum. Yaşamak isteyenler yaşayabilir ancak. İnsanın yaşama hakkı olduğu kadar ölme hakkı da olmalı. Düşüncemde yeni bir şey yok. Sadece, insanlar bu basit düşünceye -ilkel düşünce demiyorum- karşı müthiş bir nefret duyuyorlar ve bunu kabul elmek istemiyorlar.

Yaşamayı sürdürmek isteyenler, engeller ne olursa olsun, yaşayabilirler. Bu onlar için harika bir şey ve insanlığın zaferi denilen şeyin bu olduğunu söyleyebilirim. Ama kendini öldürmenin günah olmadığında da eminim. Benim gibi bir bitkinin, bu dünyanın havasında ve ışığında yeşermesi çok zor. Devam etmek için bir şey eksik işte! Başka bir şey gerek bana. Şimdiye kadar, hayatta kalmak için elimden geleni yaptım.

(...)

Her toplumda, benim gibi yoz, uyuşuk insanlar, düşündüklerinden ötürü değil ama doğuşlarından ötürü yok olmaya mahkumdur. Ama yine de mazeretim var. Yaşamımı zorlaştıran koşulların baskısı altında eziliyorum.

E. M. Cioran: Burukluk | Boşluğun Kaynağında

Ancak uyuşuk bir ruhun öte dünyayla temasları olabilir.

*

Kör karanlıkta, kendini bir aynada ararken, gelecek cinayetlerin yansımasını kim görmemiştir?

*

Dertlerimizi abartma melekemiz olmasa, tahammül etmemiz imkânsızlaşırdı. Onlara alışılmamış boyutlar atfederek kendimizi, nasipsizliğin pohpohlayıp teşvik ettiği seçme cehennemlikler, huysuz sevgili kullar addederiz.

Hepimizin iyiliğine, her birimizin içinde bir Devasızlık palavracısı vardır.

E. M. Cioran: Burukluk | Tarihin Başdönmesi

Nuh'ta geleceği okuma yeteneği olsaydı, gemisini hiç şüphesiz batırırdı.

*

Cinayet saati bütün halklar için aynı zamanda çalmaz. Tarihin sürekliliği de böylece izah edilmiş olur.

*

Aklımızdan geçirmediğimiz öyle çok felâket vardır ki!

*

Bütün öfkeler —dır dır etmekten şeytana taparlığa kadar—, zihinsel evrimdeki bir duraklamanın belirtisidir.