No Tears for the Dead (2014)

Daha az evvel 2014 yapımı No Tears for the Dead'i (U-neun nam-ja) izledim ve ilk kez -artık adam olayım biraz da diye- bir iki ufak not düşeyim dedim bloga.

Öncelikle, tonla film varken neden tutup da bu filmi izlediğimi açıklayayım. Filmimizin yönetmeni ve aynı zamanda senaristi olan Jeong-beom Lee bilin bakalım hangi filmin de yönetmen ve senaristiydi? Bilebileceğinizi sanmam, çünkü hepi topu üç filmi var bizimkisinin zaten. İlki 2006 yapımı Cruel Winter Blues (Yeolhyeol-nama), ki bu filmi de şu yazıyı yazarken öğrendim, ama muhtemelen unutmazsam uygun bir zamanda onu da izleyeceğim.

Sorunun cevabı olan filmi ise, 2010 tarihli The Man from Nowhere (Ajeossi). İzleyenler de benim gibi düşünmüş müdür bilmem, ancak Güney Kore sinemasının güzide örneklerinden biridir bence bu film. En azından suç, dram, aksiyon kapsamında değerlenrilirse kesinlikle öyledir.

Gene izleyebileceğim filmleri taradığım bir akşamda, bir de gördüm ki 2014 tarihli No Tears for the Dead karşımda, hem de "The Man from Nowhere'in yönetmeminden" şeklinde bir tanıtımla karşımda duruyor. Eee, zaten sevdiğim bir filmi çekmiş adam, bu sefer de ne kadar kötü bir iş çıkarmış olabilir ki nidalarıyla çöreklendim hemen filmin başına.

Gene suç, dram, aksiyon üçgeninde pişen film, ne yazık ki The Man from Nowhere kadar başarılı değil, ancak yine de, "nereden açtım bu filmi, lanet olsun" da dedirtmiyor. Güney Kore sinemasının kendine özgü kumaşıyla akıp gidiyor zaten film, ancak yazıya başlamama sebep olan şey filmin sonu -ve de sondaki müziği.

Korkmayın, spoiler verecek değilim, o kadar da öz saygımı yitirmedim.

Gerçi uzun zamandır duygusal sahnelere sahip bir film izlemedim, ancak bu filmin sonunda, filmin başından sonuna kadar temelde duran vaka son 2-3 dakikada, hem de öyle güzel bir müzikle, önümüze sunuldu ki... Gerçekten de çok acıklı, ama bununla birlikte oldukça naif bir durum söz konusu. Gelgelelim eylemler ise oldukça gaddarca.

Böyle anlatınca bir şey şekillenmemiş olması normal kafanızda. Ha, gerçi, sırf bu son için koca film izlenir mi derseniz, izlenmez sanırım. Ancak, türü seven ve Güney Kore sinemasından haz alan biriyseniz, 2 saatiniz de boşa gitmiş olmaz.

Son olarak, yazının asıl amacı da olan, filmden iki müzik koyarak bitireyim bu bahsi. İlki müzik (Crying Man), o bahsettiğim finalde geçen müzik. İkincisini ise hatırlamıyorum filmden, ancak soundtrack'leri ararken gördüm, beğendim, koyayım dedim. Filmde vardıysa da, o an dikkatimi çekmemiş.

Haydi güzel kalın -ya da kalmayın. Karışacak değilim sizin özelinize.

No Tears for the Dead - Crying Man:


Lee Michelle - No Tears For The Dead: